Θα σας πω με δυο λόγια την υπόθεση ενός θεατρικού έργου που γράφτηκε στην Αγγλία τον 17ο αιώνα και θεωρήθηκε πολύ προχωρημένο για την εποχή του:
Δυο αδέλφια, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, ερωτεύονται μεταξύ τους παράφορα και προσπαθούν να ζήσουν τον αγνό, άδολο και ρομαντικό έρωτά τους.
Όπως είναι φυσικό, ολόκληρη η κοινωνία αντιδρά, τα στιγματίζει, τα καταδικάζει, τα απομονώνει.
Το ηθικό δίδαγμα του έργου είναι το εξής: η έννοια του ηθικού και ανήθικου είναι πολύ ρευστή. Και στην πράξη οι ρόλοι αντιστρέφονται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μια κοινωνία που ζει μέσα στην υποκρισία, στην εκμετάλλευση, στην απάτη, στο ψέμα, στην ιδιοτέλεια, αυτοχαρακτηρίζεται "ηθική", και καταδικάζει με όλη τη μανία της δύο αγνά παιδιά και τους κολλάει την ταμπέλα "ανήθικα".
Τώρα που προκηρύχθηκαν εκλογές, το έργο αυτό μου δημιούργησε τον εξής προβληματισμό: αυτοί που κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 42 χρόνια και ευθύνονται αντικειμενικά για την χρεοκοπία της οικονομίας μας, εμφανίζονται ως "σωτήρες" και χαρακτηρίζουν ως "καταστροφείς" την αντιπολίτευση που δεν κυβέρνησε ούτε μια μέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου