Θα πάψει ποτέ ο άνθρωπος ν’ αναζητά το Θεό;

Δεν χωράει αμφιβολία πως υπήρξαν αρκετοί Διαφωτιστές συνεπείς υλιστές και άθεοι.
Οι περισσότεροι, όμως, θεωρούσαν παράλογη την ιδέα ενός κόσμου χωρίς Θεό!
Έβρισκαν πως ο κόσμος ήταν οργανωμένος και φτιαγμένος με πολύ λογικό τρόπο και δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως κάτι τέτοιο ήταν τυχαίο...
Το ίδιο λογική θεωρούσαν και την αθανασία της ψυχής!
Οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού αγωνίστηκαν για την επιβολή αυτού που αποκαλούσαν «ανθρωπιστικό χριστιανισμό».
Ήθελαν να ελευθερώσουν το χριστιανισμό απ’ το βάρος των παράλογων δογμάτων και προλήψεων!
Αρκετοί απ’ αυτούς ήταν και οπαδοί του Ντεϊσμού.
Θεωρούσαν πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο πριν πολύ καιρό. Στη συνέχεια, όμως, αποκαλύπτεται στον άνθρωπο μέσω αποκλειστικά της φύσης και των νόμων της κι όχι με άλλους υπερφυσικούς τρόπους.
Δεχόταν, δηλαδή, έναν Θεό περισσότερο «φιλοσοφικό» παρά «προσωπικό».
Στο σημείο αυτό προσέγγιζαν τον Αριστοτέλη αλλά και πολλούς αιρετικούς των πρώτων αιώνων...

Εσείς πιστεύετε στα θαύματα;

Ο Ντέιβιντ Χιούμ δεν αρνήθηκε κατηγορηματικά τη δυνατότητα των θαυμάτων.
Ο ίδιος, βέβαια, δεν πίστευε στα θαύματα. Αναγνώριζε, όμως, την ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν σ’ αυτά που ονομάζουμε «υπερφυσικά φαινόμενα».
Είναι αξιοσημείωτο πως όλα τα γνωστά θαύματα έγιναν είτε πολύ μακριά από μας είτε πολύ καιρό πριν από μας.
Ο Χιούμ δεν μπορούσε να πιστέψει στα θαύματα επειδή απλούστατα δεν είχε ζήσει κανένα, δεν είχε αντιληφθεί κανένα με τις αισθήσεις του...
Αλλά ούτε και το αντίθετο είχε συμβεί: δηλαδή δεν είχε αντιληφθεί με τις αισθήσεις του ότι δεν γίνονται θαύματα!
Αλλά ούτε και τους φυσικούς νόμους αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Όταν αφήσουμε μια πέτρα ελεύθερη, είτε πέσει στο έδαφος είτε όχι, εμείς μόνο την πέτρα θα βλέπουμε!
Αλλά η δύναμη της βαρύτητας υπάρχει, έστω κι αν η ίδια δεν είναι ορατή...

Αξίζει η "επιστροφή στη φύση";

Οι οπαδοί του Διαφωτισμού πίστευαν πως όταν η λογική και η γνώση διαδίδονταν πλατύτερα στα λαϊκά στρώματα, τότε η ανθρωπότητα θα έκανε μεγάλα βήματα προόδου.
Ο παραλογισμός και η αμορφωσιά θα εξαφανίζονταν και θ’ άρχιζε η ιστορία της διαφωτισμένης ανθρωπότητας.
Σήμερα, μπορεί να μην είμαστε και τόσο σίγουροι πως περισσότερη γνώση σημαίνει πάντα και καλύτερες συνθήκες ζωής για τον κόσμο.
Ο Ζαν Ζακ Ρουσό έριξε το σύνθημα «πίσω στη φύση»! Με τη λέξη «φύση» οι Διαφωτιστές εννοούσαν αυτό που εμείς λέμε «λογική». Γιατί η λογική είναι δοσμένη, κατά τη γνώμη τους, στον άνθρωπο από τη φύση, ενώ η Εκκλησία και ο πολιτισμός όχι!
Η πολιτισμένη κοινωνία απομακρύνει, έτσι πίστευαν, τον άνθρωπο απ’ τη φύση, γι’ αυτό και τη θεωρούσαν ρίζα κάθε κακού!
Γι’ αυτό και ο Ρουσό ζητούσε ν’ αφήσουν τα παιδιά να ζήσουν, όσο το δυνατόν περισσότερο, μια «φυσική κατάσταση αθωότητας».

Πώς τα πάνε με τις γυναίκες οι φιλόσοφοι;

Ο Νίτσε δεν θα μπορούσε να το πει καλύτερα: "Καθένας φέρνει μέσα του μια εικόνα της γυναίκας φτιαγμένη καθ' ομοίωση της μητέρας του! Από τότε έχει αποφασίσει να σέβεται ή να καταφρονεί τις γυναίκες, ή να μένει απόλυτα αδιάφορος απέναντί τους"...
Ο Σοπενχάουερ ήταν απ' τους φανατικότερους του μισογυνισμού! Η στάση του αυτή ήταν, μάλλον, μια όψιμη εκδίκηση σε βάρος της μάνας του που αντιπροσώπευε, κατά τη γνώμη του, όλα τα ελαττώματα του γυναικείου φύλου: επιπολαιότητα, κενότητα, σπατάλη, βλακεία, κοκεταρία, προδοσία...
Παιδί ακόμη είδε τη μάνα του να επιδίδεται σε διασκεδάσεις την ίδια ώρα που ο ηλικιωμένος πατέρας του έσβηνε καθηλωμένος στην αναπηρική πολυθρόνα του!
Και την επόμενη μέρα της αυτοκτονίας του πατέρα του, η λεγάμενη ρίχνεται στην αγκαλιά του εραστή της, γίνεται η σπάταλη και εύθυμη χήρα της Βαϊμάρης...
Ο Σοπενχάουερ φεύγει απ' το σπίτι και η μάνα του τον αποκληρώνει!
Έκτοτε, η ζωή του μεγάλου φιλόσοφου είναι μια αδιάκοπη σειρά μονότονα αποτυχημένων ερωτικών σχέσεων! Μεσολαβούν μακρές περίοδοι αποχής, που του επιτρέπουν να στοχάζεται πάνω στο σεξουαλικό ένστικτο "που διαμορφώνει την ίδια την ουσία του ανθρώπου"...
Ο Νίτσε, μαθητής και συνεχιστής του, γράφει για τον Σοπενχάουερ πως "καθιστά τον ασκητισμό κορωνίδα της φιλοσοφίας του, ποθώντας να λυτρωθεί από ένα μαρτύριο"!
Ο Σοπενχάουερ ήταν ορκισμένος εχθρός του γάμου! Του άρεσε να απαριθμεί συχνά τα προβλήματά του: "σπατάλη, φροντίδα παιδιών, πείσματα, καπρίτσια, ασχήμια ύστερα από μερικά χρόνια, ιδιοτροπίες, υστερικά ξεσπάσματα, απιστίες, κερατώματα, κόλαση, διάβολος"...
Όμως, ο μισογυνισμός του φαίνεται πως αποτελούσε την κρυφή όψη μιας υπερβολικής αγάπης (ίσως κι ανάγκης) που έτρεφε για τις γυναίκες!
Χαρακτηριστικό είναι ένα απ' τα στερνά ευφυολογήματά του:
"Όσο πιο πολύ βλέπω τους ανθρώπους τόσο λιγότερο τους αγαπώ! Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για τις γυναίκες"...

Γιατί άραγε ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται;

 Μαχάτμα Γκάντι:

"Υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο
τόσο πεινασμένοι
που ο Θεός
δεν μπορεί να εμφανιστεί μπροστά τους
παρά με τη μορφή ψωμιού!"

Αλήμονο στην αλήθεια που δεν συμβαδίζει με τις ιδεοληψίες μας!

Ο Γαλιλαίος υποστήριζε το λογικό επιχείρημα πως αν τα γεγονότα δεν συμβαδίζουν με τη θεωρία, τότε η θεωρία και όχι τα γεγονότα είναι λανθασμένα!
Για παράδειγμα, ο Αριστοτέλης είχε γράψει πως το φεγγάρι είναι μια τέλεια σφαίρα.
Ο Γαλιλαίος ήταν ο πρώτος που παρατήρησε με τηλεσκόπιο τους ουρανούς.
Και διαπίστωσε πως η σελήνη είχε βουνά και κρατήρες.
Και για το λόγο αυτό κατηγορήθηκε ως αιρετικός!
Αν υπήρχε ψυχιατρική τον 17ο αιώνα θα γνωμάτευε πως έπασχε από "σύνδρομο σεληνιακών ορέων και κρατήρων"...

Καημένε Σπινόζα...

Λίγοι φιλόσοφοι της νεώτερης ιστορίας κυνηγήθηκαν τόσο πολύ για τις ιδέες τους όσο ο Σπινόζα (1632-1677).
Ήταν μέλος της εβραϊκής κοινότητας του Άμστερνταμ αλλά οι ομόθρησκοί του τον απέρριψαν και η οικογένειά του τον απαρνήθηκε λόγω των "αιρετικών" του αντιλήψεων.
Τρία ήταν κυρίως τα σημεία της διδασκαλίας του που προκάλεσαν την οργή του θρησκευτικού κατεστημένου:
α) Ο ιουδαϊσμός και ο χριστιανισμός επιβιώνουν μόνο σε απολιθωμένα δόγματα και κενές τελετουργίες.
β) Ο Θεός δεν είναι κάποιος που δημιούργησε τον Κόσμο, αλλά είναι ο ίδιος ο Κόσμος.
γ) Η Βίβλος δεν είναι θεόπνευστη ούτε υπαγορευμένη απ' το Θεό. Γι' αυτό και οι σημαντικές της αντιφάσεις.

Ποια ήταν η πιο σημαντική περίοδος της παγκόσμιας ιστορίας;

Γύρω στο 500 π.Χ εμφανίστηκαν παράλληλα τρία πολύ σημαντικά παρακλάδια της παγκόσμιας σκέψης και φιλοσοφίας:
α) Το ένα είναι η "Αθηναϊκή φιλοσοφική σχολή", με βασικούς εκπροσώπους τους Σωκράτη, Πλάτωνα και Αριστοτέλη.
β) Το δεύτερο είναι οι "Σοφοί των Δασών" της Ινδίας, με πιο διάσημο τον Σιντάρτα Γκοτάμα (Βούδα).
γ) Και το τρίτο εκπροσωπείται απ' τον Κομφούκιο και τον Λάο Τσου, που ανέπτυξαν τον κομφουκιανισμό και τον ταοϊσμό.