Στην προηγούμενη ανάρτηση ασχοληθήκαμε με το θέμα της τύχης.
Και μάλλον καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει "σύμπτωση" αλλά "ετοιμότητα".
Μας συμβαίνουν μόνο εκείνα τα ευχάριστα ή δυσάρεστα πράγματα που είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε.
Δεν πρόκειται, π.χ., να γνωρίσουμε κανέναν αξιόλογο άνθρωπο αν πρώτα δεν αισθανθούμε την ανάγκη για κάτι τέτοιο. Και, φυσικά, δεν γίνεται να μπλέξουμε με τα ναρκωτικά, τον υπόκοσμο και την παρανομία αν δεν "πηγαίνουμε γυρεύοντας"...
Ας προσθέσουμε σήμερα λίγες ακόμα σκέψεις. Κι ας θέσουμε το ερώτημα: είμαστε έρμαια των καταστάσεων ή έχουμε τις τύχες στα χέρια μας;
Κατά την προσωπική μου άποψη δεν υπάρχει "τύχη"!
Αυτό που λέμε "τύχη" είναι κάτι που το διαμορφώνουμε οι ίδιοι ανάλογα με το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μας. Οι ίδιοι, με τις συνειδητές επιλογές μας, θέτουμε μια διαδικασία σε κίνηση που μας εμπλέκει στο νόμο των πιθανοτήτων.
Π.χ., ένας ριψοκίνδυνος άνθρωπος είναι λογικό (κι όχι τυχαίο) να φαγωθεί απ’ τα λιοντάρια της ζούγκλας ή να καταπλακωθεί από μια χιονοστιβάδα στα Ιμαλάια. Ενώ ένας συντηρητικός "του καναπέ" είναι ευνόητο πως θα πεθάνει από ανία ή από έμφραγμα λόγω των 200 κιλών του...
Ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα θα μπορούσε να μην σκοτωθεί. Του δόθηκαν πέντε ευκαιρίες ν’ αφήσει τη μάχη, να γυρίσει στην πατρίδα του και να πεθάνει σε βαθιά γεράματα, δίπλα στη γιαγιά-γυναικούλα του.
Όμως, ο μαχητικός, οργίλος, φιλοπόλεμος και εκδικητικός χαρακτήρας του τον κράτησε στην Τροία όπου και πέθανε...
Οπότε, καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο χαρακτήρας καθορίζει την τύχη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου