Οι άνθρωποι εδώ και χιλιάδες χρόνια έχουν κάνει ορισμένες διαπιστώσεις.
Εκεί που κολυμπάς σε πελάγη ευτυχίας, έχεις πλούτη, δόξα, υγεία, εξουσία, συμβαίνει κάτι απρόοπτο και όλα γκρεμίζονται.
Κι εκεί που είσαι εντελώς απελπισμένος, πάλι κάτι ξαφνικό μπορεί να συμβεί και ν' ανέβεις στα ουράνια.
Αυτό οι αρχαία το ονόμασαν "τύχη", "ειμαρμένη", "μοίρα", "από μηχανής θεό", "θεία πρόνοια" κ.λπ.
Οι άνθρωποι είχαν επίσης παρατηρήσει πως όταν θες κάτι πολύ και το ζητάς διακαώς, κινητοποιούνται κάποιοι μηχανισμοί που σε φέρνουν πιο κοντά στο επιθυμητό.
Λες κι η ζωή θέλει κάτι να σου πει. Ή, να το πω αλλιώς, λες κι η ζωή έχει την τάση, όταν τη τσιγκλάς, να παράγει "συμπτώσεις".
Αυτό οι θρησκείες το ονόμασαν "προσευχή", ο Γιούνγκ "συγχρονισμό", ο Κοέλιο στον Αλχημιστή το διατύπωσε ως "όταν θες κάτι πολύ, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις".
"Χτύπα την πόρτα και θα ανοιχτεί", λέει το χριστιανικό ευαγγέλιο, "ζήτα και θα σου δοθεί"!
Προσωπικά δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες, σε πνευματικούς νόμους και συνωμοσίες του σύμπαντος.
Νομίζω πως τα πράγματα είναι πιο απλά. Όταν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε, και το θέλουμε πολύ, τότε βρισκόμαστε σε μια διαρκή ετοιμότητα και εγρήγορση. Σε αυτή την κατάσταση μπορούμε να αντιληφθούμε τις ευκαιρίες που διαρκώς κινούνται γύρω μας και να τις αξιοποιήσουμε.
Ενώ, όταν δεν είμαστε "έτοιμοι", όλες αυτές οι ευκαιρίες μάς προσπαιρνούν χωρίς καν να τις αντιληφθούμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου