Νομίζω πως η ζωή είναι πολύ πιο απλή απ’ όσο νομίζουμε.
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τη ζωή τους πολύπλοκη, και γι’ αυτό δύσκολη, προσπαθώντας να την εντάξουν σε "ανώτερα πλαίσια", σε "προαιώνια σχέδια", αναζητώντας "αρχικά αίτια" και "τελικούς προορισμούς"...
Αυτοί οι άνθρωποι, που αναγκαστικά καταφεύγουν σε μεταφυσικές φιλοσοφίες και θρησκείες, το μόνο που καταφέρνουν είναι να δημιουργήσουν το σιδερένιο κλουβί που θα τους φυλακίσει.
Κατασκευάζουν μια σειρά "πρέπει" και "απαγορεύεται", δημιουργούν καταφύγια-φυλακές ιδεών, ολοκληρωτικά συστήματα, εντάσσονται σε απάνθρωπα και παθολογικά οργανωτικά σχήματα (σέχτες) μόνο και μόνο για να καλύψουν κάποιες ψυχολογικές ανάγκες αυτοδικαίωσης...
Κατά την προσωπική μου άποψη, η πίστη σε πράγματα που δεν υπάρχουν είναι η βασική αιτία της δυστυχίας μας. Η πίστη σε θεούς και δαίμονες, πνεύματα, "ιδέες", ψυχές, μεταθανάτιες κρίσεις κλπ, απλά μας φορτώνουν με φοβίες και ενοχές.
Νομίζω πως η ευτυχία δεν είναι καθόλου δύσκολη υπόθεση.
Στην πραγματικότητα μας αρκούν πολύ λίγα για να είμαστε αυτάρκεις και ευτυχείς: τα απολύτως αναγκαία υλικά αγαθά και λίγοι καλοί φίλοι.
Από κει κι ύστερα, αρκεί να ζούμε για να ζούμε. Χωρίς να ψάχνουμε μάταια για "βαθύτερα νοήματα της ύπαρξης"
Αρκεί να ζούμε το παρόν, να αρκούμαστε στις μικροχαρές της καθημερινότητας, να κάνουμε οτιδήποτε μας ευχαριστεί αρκεί να μην βλάπτει τους άλλους και την υγεία μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου