Ο Πασκάλ έζησε τον 17ο αιώνα και δεν μπορείς να τον πεις ... "παπαδοπαίδι".
Ίσως ήταν η μεγαλύτερη μαθηματική διάνοια της εποχής του.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη λεγόμενη "θεωρία των παιγνίων". Δηλαδή με την ανάλυση του τρόπου λήψης αποφάσεων σε καταστάσεις σύγκρουσης και συνεργασίας.
Στα 30 του είχε μια παράδοξη εμπειρία: είδε (ή νόμισε πως είδε) ένα μυστικιστικό όραμα που του άλλαξε τη ζωή.
Προσωπικά αρχίζω πάντα ν’ αμφιβάλλω για τη διανοητική διαύγεια και υγεία των ανθρώπων που ... οραματίζονται.
Όμως ο Πασκάλ πήρε πολύ στα σοβαρά το όραμά του, αποσύρθηκε σε μοναστήρι και βάλθηκε με διάφορους λογικούς και μαθηματικούς συλλογισμούς να πείσει τους αθεϊστές φίλους του πως είναι "λογικό" να πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού κι ας μην υπάρχουν αποδείξεις.
Συνοπτικά, η άποψη του Πασκάλ ήταν η εξής: αν πιστεύεις στο Θεό, σε κάθε περίπτωση είσαι κερδισμένος. Αν υπάρχει θα απολαύσεις την αιώνια ζωή. Αν δεν υπάρχει θα έχεις ζήσει με μια καλή παρηγοριά και παρέα...
Αν και αρκετά απλουστευτικό, καλό ακούγεται, ίσως και "λογικό".
Όμως, η άποψη αυτή έχει ένα πολύ αδύνατο σημείο: ο Θεός δεν πάει ποτέ μοναχός του. Αλλά σερβίρεται "πακέτο" με μια σειρά από ηθικές εντολές, δόγματα, "πρέπει" και "απαγορεύεται" που αν τα πάρεις σοβαρά το πιθανότερο είναι να καταστρέψεις τη ζωή σου.
Να τη γεμίσεις με άγχος, ενοχές, φοβίες, δεισιδαιμονίες, αυταπάτες, νευρώσεις, ψυχώσεις, κόμπλεξ...
Άσε που μπορεί να πιστεύεις μεν στην ύπαρξη του Θεού, αλλά να επιλέξεις λάθος Θεό!
Πού το βάζεις κι αυτό;
Η προσωπική μου άποψη είναι πως σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν υπάρχουν Θεοί, πνεύματα, διάβολοι, άγγελοι κλπ.
Όμως δεν πρέπει να είμαστε και απόλυτα κατηγορηματικοί.
Καλό είναι να έχουμε τις επιφυλάξεις μας και να αναμένουμε κάποια νέα δεδομένα ή κάποιες άγνωστες προς το παρόν αποδείξεις.
Μέχρι όμως να αποδειχθεί αναμφίβολα η ύπαρξη ή η ανυπαρξία του Θεού καλό είναι να χαιρόμαστε τη μικρή ζωούλα μας και να μην την πετάμε άσκοπα στα σκουπίδια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου