Ερωτήματα όπως "είμαστε πραγματικά ελεύθεροι;" και "ποια είναι η σημασία, το νόημα και η αξία της ύπαρξής μας;", θα τίθενται συνεχώς σε τούτο το ιστολόγιο.
Σήμερα, "προσκαλεσμένους" του προβληματισμού μας έχουμε τους μεγάλους Υπαρξιστές φιλοσόφους, απ’ το Δανό Σέρεν Κίρκεγκωρ του 19ου αιώνα, μέχρι τους πιο σύγχρονους Μαρσέλ, Καμύ, Σαρτρ...
Οι Υπαρξιστές πιστεύουν ακράδαντα στην ελευθερία του ανθρώπου. Θεωρούν πως εμείς θέτουμε τους κανόνες της ζωής μας, αυτοκαθοριζόμαστε, έχουμε στα χέρια μας τις μοίρες μας, συνεπώς είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για ό,τι κάνουμε.
Γι’ αυτούς, ο κάθε άνθρωπος δεν είναι μια απρόσωπη οντότητα, ένα ασήμαντο γρανάζι μιας μηχανής, αλλά μια μοναδική και ανεπανάληπτη ύπαρξη. Με τεράστια αυτοτελή αξία και βαρύτητα.
Πολύ θα ήθελα να συμφωνήσω μαζί τους, αλλά θεωρώ τις απόψεις τους πολύ εξωπραγματικές. Πιστεύω πως υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ αυτού που θα θέλαμε να είμαστε κι εκείνου που πράγματι είμαστε.
Κατά τη γνώμη μου ο άνθρωπος έχει μεν κάποια, αλλά πολύ περιορισμένα περιθώρια ελευθερίας.
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής και της δράσης μας εξαρτάται απ’ τη βιολογία και το περιβάλλον (φυσικό, κοινωνικό, πολιτιστικό).
Νομίζω πως είμαστε, απλά, κάποια μικρά κι ασήμαντα σκουληκάκια που ζούμε πάνω σε μια μικρή πέτρα σε μια άκρη του σύμπαντος.
Η πέτρα αυτή (ο πλανήτης γη) υπήρξε εκατομμύρια χρόνια χωρίς την παρουσία μας και μάλλον θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά την εξαφάνισή μας.
Η δημιουργία του ανθρώπου ήταν μάλλον ένα τυχαίο βίτσιο της φύσης. Θα τολμούσα να πω πως είμασταν κι ένα "λάθος" της φύσης. Γιατί είμαστε πλέον ικανοί να προκαλέσουμε δυσανάλογες καταστροφές σε σχέση με την ασημαντότητα της ύπαρξής μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου