Αυτό το ερώτημα απασχολούσε ανέκαθεν τους φιλοσόφους και τις θρησκείες.
Και φυσικά ο καθένας διατύπωνε τη δική του θεωρία, στηριζόμενος αποκλειστικά στη δημιουργική του φαντασία.
Ο ιουδαιο-χριστιανισμός, θέλοντας να προστατέψει την τελειότητα του Θεού, διδάσκει πως απ’ τα χέρια του Θεού βρήκαν "όλα τέλεια". Αλλά στην πορεία κάπου σκάλωσε η υπόθεση κι όλα γκρεμίστηκαν.
Έτσι εξέπεσε ο Εωσφόρος, μετά οι πρωτόπλαστοι, στη συνέχεια οι απόγονοι του Νώε, τώρα η Εκκλησία...
Αλλά σαν πολλές αποτυχίες δεν μαζεύονται στο παθητικό του Θεού;
Το επιχείρημα πως "για όλα τα κακά φταίει ο άνθρωπος και η κακή χρήση της ελευθερίας του" εμένα δεν με πολυπείθει...
Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας.
Στα μέσα του 17ου αιώνα διατυπώθηκαν δύο αντίθετες θεωρίες:
Ο Θωμάς Χομπς υποστήριξε πως απ’ τη φύση του ο άνθρωπος είναι ένα άγριο κι απαίσιο ζώο!
Που αν αφεθεί στους φυσικούς νόμους θα δημιουργήσει κοινωνίες φριχτές, όπου όλοι θα παλεύουν εναντίον όλων με αποτέλεσμα οι ζωές μας να γίνονται μοναχικές, φριχτές, σύντομες...
Γι’ αυτό θεωρούσε καλύτερο πολίτευμα την απόλυτη και σκληρή μοναρχία, όπου η ελευθερία θα θυσιαζόταν στο βωμό της ασφάλειας.
Είναι η γνωστή θεωρία πως "ο άνθρωπος θέλει βούρδουλα για να στρώσει"!
Ο Τζον Λοκ, αντίθετα, κι αργότερα ο Ρουσό, υποστήριζαν τα εντελώς αντίθετα: πως ο άνθρωπος έχει έμφυτη την καλοσύνη και τον ηθικό νόμο. Αλλά χαλάει στην πορεία της ζωής του από τη διεφθαρμένη κοινωνία.
Εγώ θα μείνω με την απορία: πώς διαφθείρεται μια κοινωνία αποτελούμενη από εκ γενετής καλοσυνάτους ανθρώπους;
Ας πω όμως και τη δική μου "αλήθεια":
Το ανθρώπινο είδος δεν είναι απ’ τη φύση του ούτε καλό ούτε κακό.
Πρωτίστως γιατί δεν υπάρχει "ανθρώπινη φύση"!
Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο εν εξελίξει, οπότε η "φύση" του αλλάζει διαρκώς και αενάως.
Επίσης, όπως όλα τα ζώα, ο άνθρωπος βρέθηκε εξ αρχής σ’ ένα πολύ σκληρό και εχθρικό περιβάλλον.
Πολλά είδη δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν σ’ αυτό και εξαφανίστηκαν.
Ο άνθρωπος για να καταφέρει να επιβιώσει έπρεπε να γίνει αγριότερος της άγριας φύσης και σκληρότερος των αδυσώπητων φυσικών νόμων. Να μεταμορφωθεί σε μια φονική μηχανή.
Τελικά κατάφερε να επιβιώσει, αλλά πλήρωσε βαρύ τίμημα: τα κτηνώδη χαρακτηριστικά καταγράφηκαν βαθιά στο γονιδίωμά του και μεταφέρονται πλέον από γενιά σε γενιά. Παρά το σύγχρονο πολιτισμό, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν "ξυπνάει μέσα του το κτήνος"...
Είναι προφανές πως αν ο άνθρωπος βρισκόταν εξ αρχής σε ένα άλλο, πιο φιλικό και πολιτισμένο περιβάλλον, θα είχε αναπτύξει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες,
Αλλά και τώρα, αν οι συνθήκες πολιτισμού επικρατήσουν για χιλιάδες χρόνια, τα κτηνώδη ένστικτά μας θα ξεριζωθούν. Και θα εξελιχθούμε σ’ ένα άλλο "είδος" του ζωικού βασιλείου.
Αλλά κι αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι: ο "εξημερωμένος" άνθρωπος δεν θα είναι πλέον ικανός να επιβιώσει αν κάποτε ξαναβρεθεί σε ένα σκληρό και αφιλόξενο φυσικό περιβάλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου