Πόσο δύσκολο είναι να νιώθουμε ευτυχείς;

Όλοι γνωρίζουμε το Δημόκριτο απ’ την "ατομική" του θεωρία. Αλλά πολλοί λίγοι ξέρουν πως ο αρχαίος φίλος μας είχε αναπτύξει μια ολόκληρη ηθική φιλοσοφία.

Σκοπός της ζωής του ανθρώπου, έλεγε, είναι η ισορροπία, η ευτυχία, το γέλιο! 

Ο ίδιος προσπαθούσε να 'ναι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη! Γι' αυτό και του κόλλησαν το παρατσούκλι "γελαδερός"!

Καμιά σχέση με τη χριστιανική διδασκαλία που μας προτρέπει σε διαρκή κλάψα για τις αμαρτίες μας, σε συνεχές πένθος, μνήμη θανάτου κι άλλες μαζοχιστικές αηδίες!. Ίσως γι' αυτό κι οι Χριστιανοί έκαιγαν τα βιβλία του, κι όχι γιατί τους ενοχλούσε δήθεν ο "υλισμός" του...

Το ύψιστο, λοιπόν, ιδεώδες του Δημόκριτου ήταν η ευτυχία κι η ευδαιμονία. Που όμως δεν είχε καμιά σχέση με τις υλικές απολαύσεις.

Όποιος κυνηγάει τις ηδονές, τα πλούτη και τη δόξα, έλεγε, χάνει το μέτρο, φεύγει το χαμόγελο απ' τα χείλη του, ζει στην αγωνία και στο άγχος, είναι δυστυχισμένος...

Ο Δημόκριτος μάς δίνει δυο πολύτιμες συμβουλές: α) να μοχθούμε μόνο για τα αναγκαία, και β) τα αναγκαία είναι ελάχιστα!

Συμφωνώ απολύτως!

Έβλεπα πριν λίγους μήνες τους ανθρώπους να αγχώνονται για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. 

'Ενιωθαν δυστυχισμένοι που δεν είχαν λεφτά να ταξιδέψουν σε μέρη εξωτικά, να κλείσουν δωμάτια σε ακριβά ξενοδοχεία, να τις περάσουν σε οργανωμένες παραλίες...

Τι αυταπάτη!

Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι το πιο φτηνό πράγμα στον κόσμο!

Το μόνο που χρειάζονται είναι δυο λίτρα νερό τη μέρα, μισό καρπούζι κι ένα σουβλάκι...