Είναι αυτονόητη η αγάπη μας για τον/την άλλον/η;

Ζευγάρι νιόπαντρο. Κυριακή πρωί, οι εφημερίδες στο τραπέζι, δίπλα στις φρυγανιές με το βούτυρο και το μέλι.
Ο σύζυγος διαβάζει τις πολιτικές αναλύσεις. Εκείνη τον πλησιάζει και με μετρημένο νάζι τον ρωτάει:
- Μ' αγαπάαααας;
- Ε;
- Μ' αγαπάαααας;
- Μα αυτό εννοείται!
Και στρέφεται πάλι στη διεθνή επικαιρότητα...
Το ερώτημα "μ' αγαπάς;" δεν ήταν αίτημα για παροχή πληροφοριών, δεν ήταν ραντεβού με την ιστορία, δεν απαιτούσε μια σοβαρή και καλά μελετημένη απάντηση.
Ήταν ένα απλό άνοιγμα προς τον άλλον, που θα πρόσφερε μια σταγόνα δροσιάς στη σχέση, μια πρόσκληση για ένα βλέμμα, δυο γλυκά λόγια, ένα τρυφερό χάδι!
Δεν απαιτούσε την απαρίθμηση κάποιων "αυτονόητων'...