Ο Θεόφραστος στο βιβλίο του «Χαρακτήρες» και στο κεφάλαιο «δεισιδαίμονας» περιγράφει μια συνηθισμένη μέρα ενός αρχαίου Αθηναίου:
«Το
πρωί πηγαίνει να πλύνει τα χέρια του στην πηγή ενός ναού όπου το νερό,
λένε, είναι πιο καθαρό και κάνει καλό. Έπειτα, βάζει στο στόμα του ένα
δαφνόφυλλο για να εξασφαλίσει την εύνοια του Απόλλωνα.
Αν τη νύχτα κάποιο ποντίκι τρύπησε το σακίδιό του, αντί να πάει στον τσαγκάρη να του το επισκευάσει, πηγαίνει σε μάντη για να μάθει ποιος θεός τον πρόσβαλε και σε ποιον πρέπει να θυσιάσει.
Βαδίζοντας έξω από τα τείχη προσέχει να μην πατήσει ποτέ τις ταφόπετρες. Δεν ανέχεται τη θέα των κάρων που μεταφέρουν τα πτώματα κι αν, κατά τύχη, συναντήσει επιληπτικό ή τρελό, πανικοβάλλεται και φτύνει στον κόρφο του …».
Αν τη νύχτα κάποιο ποντίκι τρύπησε το σακίδιό του, αντί να πάει στον τσαγκάρη να του το επισκευάσει, πηγαίνει σε μάντη για να μάθει ποιος θεός τον πρόσβαλε και σε ποιον πρέπει να θυσιάσει.
Βαδίζοντας έξω από τα τείχη προσέχει να μην πατήσει ποτέ τις ταφόπετρες. Δεν ανέχεται τη θέα των κάρων που μεταφέρουν τα πτώματα κι αν, κατά τύχη, συναντήσει επιληπτικό ή τρελό, πανικοβάλλεται και φτύνει στον κόρφο του …».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου