Τι πίστευαν οι ‘Ρομαντικοί‘ του 19ου αιώνα;

Κατ’ αρχήν, λαχταρούσαν κάτι μακρινό κι άπιαστο.
Λαχταρούσαν εποχές χαμένες πίσω μακριά στο παρελθόν.
Μακρινούς πολιτισμούς, την «Ανατολή», με το μυστικισμό της, το σκοτάδι, το υπερφυσικό...
Ο ρομαντισμός είχε μεγάλη απήχηση στους νέους διανοούμενους της Γερμανίας.
Ήταν συνήθως φοιτητές, που δεν έδειχναν και μεγάλο ζήλο για τις σπουδές τους.
Θα λέγαμε πως αποτελούσαν την πρώτη επανάσταση των νέων στην Ευρώπη
Το ιδανικό της μεγαλοφυΐας είναι η αποχή από κάθε δουλειά!
Και η τεμπελιά ήταν η ύψιστη αρετή των ρομαντικών!
Καθήκον του καλού ρομαντικού ήταν να ζει τη ζωή του, ή να δραπετεύει μακριά της με τη φαντασία του!
Και ν’ αφήνει τους «βρωμοαστούς» ν’ ασχολούνται με την πεζή καθημερινότητα.
Υπάρχουν σαφείς ομοιότητες με το Κίνημα των Χίπις, 150 αργότερα...