Ποιος ήταν πραγματικά ο Σωκράτης?

Απ’ το Δημοτικό μάς έχουν κάνει μεγάλη πλύση εγκεφάλου για το πόσο "σπουδαίος" κι "αγνός" ήταν ο Σωκράτης.

Αλλά πόσο ανταποκρίνεται κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα?

Κατ’ αρχήν, ο Σωκράτης όντως "διέφθειρε" τους νέους.

Όχι βέβαια εξοθώντας τους στην ακολασία, αν κι ο ίδιος ήταν περιβόητος παιδεραστής, αλλά κλονίζοντας την πίστη τους στο Δημοκρατικό Πολίτευμα και καλλιεργώντας τους ολιγαρχικές τάσεις.

Τους διέφθειρε ακόμη διδάσκοντάς τους ν’ ακούν διάφορες "εσωτερικές φωνές" και "δαιμόνια" αντί να γίνουν ορθολογιστές και ρεαλιστές, δηλαδή άνθρωποι χρήσιμοι στην κοινωνία.

Ο Σωκράτης ήταν ο ιδεολογικός καθοδηγητής των Τριάκοντα Τυράννων, αυτών των φασιστών-δοσιλόγων που με τα σπαρτιατικά όπλα πήραν την εξουσία στην Αθήνα αμέσως μετά την ήττα της πόλης στο Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Αρχηγοί των Τυράννων ήταν δυο επίλεκτοι μαθητές του Σωκράτη, ο Κριτίας κι ο Χαρμίδης.

Μαθητής του ήταν κι ένας υποψήφιος δικτάτορας, ο Πλάτωνας, που ευτυχώς δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να εφαρμόσει την ιδανική του "Πολιτεία"!

Στον κύκλο των μαθητών του ανήκε κι ένα ακόμα γνωστό "μπουμπούκι" του αρχαίου κόσμου, ο "πολύς" Ξενοφών, ένα πουλημένο τσιράκι των Σπαρτιατών. Γι’ αυτό, αν και Αθηναίος, ακολούθησε τους Σπαρτιάτες μισθοφόρους στην Ανάβαση του Κύρου.

Μαθητής του Σωκράτη ήταν κι Αλκιβιάδης, που στην πιο κρίσιμη στιγμή της Σικελικής Εκστρατείας πούλησε την πατρίδα του και προσχώρησε στη Σπάρτη!

Πράγματι, σπουδαία αγωγή πρόσφερε ο "μεγάλος φιλόσοφος" στην αθηναϊκή νεολαία...

Αλλά ο Σωκράτης ήταν και "άθεος", σύμφωνα με τα κριτήρια της εποχής του.

Γιατί δεν αναγνώριζε ούτε θυσίαζε στους Θεούς-Προστάτες της Αθήνας, την Αθηνά, τον Ποσειδώνα και τον Ερμή.

Όλως τυχαίως προτιμούσε την Ήρα και τον Απόλλωνα, δηλαδή τους προστάτες της Σπάρτης!

Επίσης περιφρονούσε την Εκκλησία του Δήμου, στην οποία δεν συμμετείχε, κι ούτε θυσίαζε στο Θεό των Δημοκρατικών Θεσμών, στον "Δία Αγοραίο" (ή "Εκκλησιόδημο"). Ο βωμός του σώζεται ακόμα στην Πνύκα, ακριβώς πίσω απ’ το βήμα των αγορητών...

Εντάξει, ο Σωκράτης δεν στήριξε ανοιχτά τους Τριάκοντα Τυράννους, που μέσα σε οχτώ μήνες σκότωσαν πάνω από 1.500 δημοκράτες Αθηναίους.

Κι όταν οι Τύραννοι του ζήτησαν να παγιδεύσει τον Λέοντα απ’ τη Σαλαμίνα για να τον συλλάβουν, δεν το έκανε αλλά κι ούτε ειδοποίησε τον άνθρωπο να κρυφτεί για να γλιτώσει...

Δυστυχώς όσα ξέρουμε για τον Σωκράτη τα οφείλουμε στους μαθητές του Πλάτωνα και Ξενοφώντα.

Που είχαν κάθε λόγο να "αγιοποιήσουν" το δάσκαλό τους.

Και στη συνέχεια οι σύγχρονοι αντι-δημοκράτες, σε συμμαχία με τους Χριστιανούς, ήρθαν να ειδωλοποιήσουν το αντιδημοκρατικό δίδυμο Σωκράτη-Πλάτωνα!

Προσωπικά δεν πιστεύω πως δόθηκε στο Σωκράτη η ευκαιρία να το σκάσει απ’ τη φυλακή και να σώσει τη ζωή του.

Αυτό είναι μύθος του Πλάτωνα.

Αν ο Σωκράτης σεβόταν τόσο πολύ τους νόμους της πατρίδας του, θα τιμούσε τον υπέρτατο νόμο της Δημοκρατίας και δεν θα ειρωνευόταν το μεγαλύτερο δικαστήριο της πόλης του, την Ηλιαία!

Ένας ακόμα μύθος των μαθητών του ήταν πως δεν έπαιρνε δίδακτρα.

Και τότε πώς βιοποριζόταν τόσα χρόνια;